Beschikbare doseringsvormen en sterktes van buprenorfine

Buprenorfine kan op verschillende manieren worden toegediend. Een transdermale pleister is een optie voor chronische pijnverlichting. Daarnaast zijn er buccale film- en sublinguale tabletformuleringen voor orale toediening. Parenterale toedieningswegen omvatten subdermale of subcutane implantaten en intraveneuze (IV) of intramusculaire (IM) injecties.

Orale formuleringen omvatten buccale film- en sublinguale tabletten, verkrijgbaar in sterktes van 2 mg en 8 mg. De sublinguale formule, die veel wordt gebruikt bij de behandeling van opioïdverslaving, bestaat uit buprenorfine en naloxon in een verhouding van 4:1. Om misbruik via injectie te ontmoedigen, is buprenorfine verkrijgbaar in sublinguale formuleringen van 2 mg en 8 mg, gecombineerd met naloxon van respectievelijk 0,5 mg en 2 mg. De formulering lost binnen 2 tot 10 minuten op wanneer deze onder de tong wordt geplaatst.

Buprenorfine is ook verkrijgbaar in een sublinguale tabletvorm, gecombineerd met naloxon. Omdat naloxon, een opioïde-antagonist, niet oraal wordt opgenomen, is het effect voornamelijk afkomstig van buprenorfine wanneer de combinatie sublinguaal wordt ingenomen. Naloxon wordt aan buprenorfine toegevoegd om de kans op misbruik bij injectie te verkleinen. Als de tablet wordt opgelost en intraveneus wordt geïnjecteerd, blokkeert de opgenomen naloxon de mu-receptoren, waardoor de euforische effecten van buprenorfine worden tegengegaan en mogelijk ontwenningsverschijnselen optreden bij opioïdafhankelijke patiënten. Buprenorfine alleen heeft een grotere kans op misbruik in vergelijking met de buprenorfine-naloxoncombinatie.[15][16][17]

De buccale film is verkrijgbaar in verschillende sterktes voor chronische pijnverlichting, waaronder 75 mcg, 150 mcg, 300 mcg, 450 mcg, 600 mcg, 750 mcg en 900 mcg. Een wekelijkse transdermale pleister met verlengde afgifte is verkrijgbaar in sterktes van 5 mcg/u, 7,5 mcg/u, 10 mcg/u, 15 mcg/u en 20 mcg/u.

Parenterale toedieningswegen, zoals subdermale of subcutane implantaten en intramusculaire injecties, worden niet vaak gebruikt. Buprenorfine wordt aangeboden in verschillende parenterale formuleringen, waaronder een injectieoplossing van 0,3 mg/ml voor intramusculair gebruik, een subcutane injectie met verlengde afgifte van 100 mg/0,5 ml en een subcutane injectie met verlengde afgifte van 300 mg/1,5 ml. Intraveneuze toediening is niet door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van opioïdenafhankelijkheid, behalve in uitzonderlijke omstandigheden en met de juiste autorisatie. Anders kan intraveneus gebruik als illegaal worden beschouwd.

Buprenorfine is een partiële agonist van de mu-receptor, wat betekent dat het mu-opiaatreceptoren gedeeltelijk activeert. Het geneesmiddel werkt ook als een zwakke kappa-receptorantagonist en delta-receptoragonist. Buprenorfine is een krachtige pijnstiller die werkt op het centrale zenuwstelsel (CZS) en zich onderscheidt door zijn partiële agonisme van de mu-receptor. Deze unieke eigenschap brengt verschillende opmerkelijke eigenschappen met zich mee, waaronder het afvlakken van de pijnstillende werking bij hogere doses, waarbij de effecten overgaan in een antagonistische modus. Buprenorfine vertoont plafondeffecten bij ademhalingsdepressie, wat duidt op de superioriteit van de veiligheid ten opzichte van methadon in de context van agonistsubstitutiebehandeling voor verslaving.[13]

Buprenorfine bindt zich met hoge affiniteit aan de mu-opioïdereceptoren en vertoont een langzame dissociatiekinetiek. Op deze manier onderscheidt het zich van andere volledig opioïde agonisten zoals morfine en fentanyl, wat resulteert in mildere en minder onaangename ontwenningsverschijnselen voor de patiënt.

Farmacokinetiek van Buprenorfine  

Absorptie: Bij orale toediening heeft buprenorfine een slechte biologische beschikbaarheid vanwege het first-passeffect, waarbij de lever en darmen het geneesmiddel uitgebreid metaboliseren. De voorkeursroute is sublinguaal, omdat dit zorgt voor snelle absorptie en het first-passeffect omzeilt. Het plaatsen van de tablet onder de tong resulteert in een langzame werking, met een piekeffect ongeveer 3 tot 4 uur na toediening. over subutex

Distributie: Buprenorfine is sterk lipofiel; het wordt daarom uitgebreid gedistribueerd en dringt snel door de bloed-hersenbarrière. Het geschatte distributievolume van het geneesmiddel is 188 tot 335 l na intraveneuze toediening. Buprenorfine is voor ongeveer 96% eiwitgebonden.

Metabolisme: Buprenorfine wordt na opname in het lichaam gemetaboliseerd door cytochroom CYP3A4-enzymen en vormt een actieve metaboliet, norbuprenorfine, met een zwakke intrinsieke activiteit. De gemiddelde halfwaardetijd van buprenorfine is ongeveer 38 uur, wat varieert van 25 tot 70 uur na sublinguale toediening. Stoffen die de werking sterk remmen, kunnen…

Uitscheiding: Het grootste deel van het geneesmiddel en zijn metaboliet wordt via fecale excretie uitgescheiden, waarbij minder dan 20% via de nieren wordt uitgescheiden. Door de langzame werking en de verlengde werkingsduur is buprenorfine effectief bij de behandeling van opioïdafhankelijkheid. Zodra een patiënt is gestabiliseerd op een dagelijkse dosis, kan het voorschrijven van buprenorfine om de dag worden overwogen. Urinetoxicologische tests bij patiënten die buprenorfine gebruiken, meten vaak de norbuprenorfinespiegels, wat een